همیشه توصیه من به گرافیست‌ها این بوده که اگر مانیتورتان کالیبره نشده است، حاصل نهایی طراحی‌تان را روی صفحه نمایش به سفارش دهنده نشان ندهید چون هم خودتان به زحمت می‌افتید و هم کسی که کار را روی مانیتور به او نشان می‌دهید. در مورد کالیبره کردن مانیتور که قربانش بروم هیچ‌کس انجام نمی‌دهد – چون بلد نیست و سر در نمی‌آورد که چقدر مهم است – فعلا این‌جا چیزی نمی‌گویم. اما اگر روی مانیتور غیرکالیبره‌تان چیزی را به سفارش‌دهنده نشان بدهید خیلی باید شانس داشته باشید که کار نهایی درست مثل آن که روی مانیتور به او نشان دادهاید در بیاید و همیشه با غرغر طرفید که این پوستر یا این جلد کتاب یا این کارت پستال و یا هر کوفت دیگری که سفارش داده‌ام اونی نیست که روی مانیتور به من نشون دادی! انگار که طلا نشان داده و بعد مس به طرف تحویل دادهاید.
مژده بر شما این باد که ایلوستریتور بنابر تجاربی که من ازش به دست آورده‌ام، در زمینه نمایش نهایی خیلی خوب عمل می‌کند. نتیجه کار نهایی‌تان در ایلوستریتور کم و بیش به محصول نهایی چاپ نزدیک است و لااقل می‌توانم بگویم که از کورل به چاپ نزدیک‌تر است. تا نگارش‌های پیش از ۲۰۱۹ نشان دادن کار به سفارش‌دهنده در ایلوستریتور در نظر گرفته نشده بود. و باید طرف را کنار صفحه‌نمایش می‌آوردید و همان‌‌جوری و با حضور رابط کاربر در صحنه و با تمام چیزهایی که ایلوستریتور معمولا دیده می‌شود کار را نشانش می‌دادید. و می‌دانید که این کار چقدر ناصحیح است. سفارش دهنده وقتی کار را بازبینی می‌کند باید فقط آن را در صحنه ببیند و هیچ چیز دیگری نباید در صحنه باشد که ذهنش را منحرف کند. و ایلوستریتور برای این مسئله فکری نکرده بود.
از آن بدتر موقعی است که شما روی یک مجموعه اداری کار می‌کنید و می‌خواهید آن را به سفارش‌دهنده نشان بدهید. این دیگه بدتره! فکر کنید که کارت ویزیت و سربرگ و پاکت و هزارتا چیز دیگه که در یک مجموعه اداری برای کسی کار کرده‌اید، را سفارش‌دهنده گرامی شما – بدبخت 🙂 – باید با هم روی یک صفحه ببیند. و بعد در حضور چیزهای دیگری هم که آن دوروبر است تصمیم بگیرید که آره خوبه یا نه این‌جا رو این‌جوری کن و آن‌جا را آن‌جوری!
شکل زیر نشان می‌دهد که چرا سفارش‌دهنده سرکار عالی حق دارد گیج بخورد. در این تصویر یک سربرگ و دو تا کارت ویزیت هست. اما دووبرش یک زمینه خاکستری و بعد منوها و پانل‌ها و چیزهای دیگر بعلاوه کوبیده اضافه و گوجه و نوشابه… هم پیدا میشه!
در ایلوستریتور سی‌سی نگارش ۲۰۱۹ این قضیه بالاخره دیده شده و ادوبی بالاخره سفارش‌دهنده ما را به رسمیت شناخته است و یک حالت نمایشی خاص برای نشان دادن کار به آن‌ها در نظر گرفته است که تمام استانداردهای ارائه نهایی کار را رعایت می‌کند و بنابراین اسمش هم همان است که باید باشد. به انگلیسی به این حالت می‌گویند Presentation Mode که به فارسی میشه حالت ارائه نهایی!
بردن سند به این حالت بسیار ساده است. شما سند را باز می‌کنید و بعد در منوی View (نمایش) روی گزینه Presentation Mode (حالت ارائه نهایی) کلید می‌زنید.
یا در پانل ابزار روی تکمه حالت‌های نمایش در اون پایین کلید می‌زنید و در منویی که ظاهر می‌شود روی گزینه Presentation Mode (حالت ارائه نهایی) کلید می‌زنید. یا اگر کارتان با میانبر بهتر پیش میره Shift+F را می‌زنید و وارد حالت ارائه نهایی می‌شوید
در این حالت زمینه پشتی کاملا سیاه می‌شود تا جناب شما و سفارش‌دهنده گرامی که دیگه بدبخت نیست به خود کار متمرکز باشید.
عرض و یا ارتفاع کار – هر کدام که بیشتر بود – به طور خودکار چنان تعیین می‌شود که کار بدون اعوجاج و قناس شدن کل صفحه نمایش را پر کند.
اگر کار شما متشکل از چندین برگ باشد – که در ایلوستریتور بهش می‌گن آرت‌برد – آن وقت در حالت نمایش ارائه مستقیم اولین برگ کار نشان داده می‌شود. برای حرکت به برگ بعدی و بعدی و بعدی باید از کلیدهای پیکان راست و چپ در صفحه کلید استفاده کنید.
برگ بعدی:
و برگ بعدی …
الی آخر.
برای برگشت به حالت نمایش معمولی تکمه Esc را می‌زنید و تمام.
از این که کارت ویزیت ۹ در ۵ سانت شما کل صفحه نمایش را پر می‌کند اصلا جانخورید. شما می‌توانید در این حالت محتوا را بازبینی کنید تا چیزی از قلم نیفتاده باشد. شماره تلفن و نشانی و غیره چیزهایی هستند که اگر اشتباه تایپ شده باشند باید خسارتش را بدهید. بنابراین این حالت اصلا مخصوص مشتری نیست. خودتان هم ازش می‌توانید بخوبی استفاده کنید.
This article is about the new Presentation Mode of Illustrator 2019.
Writen by Masoud Shabahang
