در نگارش‌های پیش از ۲۰۱۹ فتوشاپ قاب درست کردن از طریق ماسک و روش‌های دیگر انجام می‌شود. سرکلاس‌ها وقت زیادی می‌گذاشتم و هنوز هم می‌گذارم تا ماسک کردن (Masking) و یا مسیر برشی (Clipping Path) را حسابی شرح بدهم و کاربردش را جا بیندازیم. بخصوص دوستان کارآموزی که کار‌هایی در زمینه کاتالوگ‌های تصویری یا آلبوم عروس و سایر مواردی که در آن‌ها به چیدن و ترکیب تصاویر و عکس‌ها نیاز دارند، مشتری و هدف اصلی این گونه قدرت‌های فتوشاپ هستند. این روش‌ها هنوز هم کارآمد و بسیار خوب هستند و هیچ چیز هم جایگزین آن‌ها نمی شود و باید به همان شدت سابق! آموخته شوند.
در نگارش ۲۰۱۹ اما یک گزینه دیگر برای این موارد افزوده شده است. ابزاری جدید در این برنامه قرار داده شده است که کار قاب درست کردن برای تصاویر را در مواردی و برای کاربردهایی آسانتر کرده است. دوستانی که در کلاس‌های من شرکت داشته‌اند با این معرفی و آموزشی که در این نوشته می‌بینند با این ابزار آشنا می‌شوند باشد که در تسریع و بهبود کارشان مفید اووووفتد!!
ابزار قاب یا با قول ادوبی Frame Tool یک ابزار تکی و جدید در پانل ابزار فتوشاپ است. میانبری به نام k هم دارد. البته سردرنیاوردم که k چه ربطی به Frame Tool داره!
در نوار موارد اختیاری در بالای رابط کاربر شکل را از میان دو گزینه – یکی مستطیل شکل و دیگری بیضی شکل – انتخاب کنید.
با این ابزار درست مثل هر ابزار دیگری مثلا ابزار انتخاب مستطیلی – یک مارکی بکشید. یعنی در نقطه اول تکمه ماوس را پایین بدهید و نگهدارید و آن را به نقطه دوم بیاورید و هر کجا که شکل مارکی به نظرتان خوب بود تکمه ماوس را رها کنید.
بعد از رها کردن تکمه ماوس قاب ایجاد شده و در محل خود مستقر می‌شود.
اگر به پانل لایه‌ها (Layers) نگاه کنید می‌بینید که در آن یک سطر جدید تشکیل شده است. اسم این سطر Frame 1 است که مثل هر لایه دیگری می‌توانید هر وقت خواستید اسمش را عوض کنید. خود قاب اولین تصویرک کوچولوی داخل سطر از سمت چپ است و نشانش آن است که در پایین آن یک کادر ضرب‌دردار دیده می‌شود. این خود قاب است.
در کنار آن در شکلک دیگری است که تصویر درون قاب را نمایندگی می‌کند. حالا شما یک قاب بی‌تصویر دارید، طی تمام این مراحل یک دقیقه هم طول نمی‌کشد. حالا ببینیم چطور باید برای این قاب خالی یک تصویر ردیف کنیم و توی آن بذاریم!
یک: قاب را انتخاب می‌کنیم.
دو: در منوی File (پرونده)، روی گزینه Place Embedded (قرار دادن به شکل جاسازی شده) کلید می‌زنیم تا پنجره‌ای به همین نام باز شود.
سه: در این پنجره پرونده تصویر مورد نظر را پیدا و انتخاب می‌کنیم.
چهار: روی تکمه Place در همین پنجره کلید می‌زنیم.
من الان یک عکس تابستانی را انتخاب کرده‌ام تا بگذارم توی قاب و حلواحلوایش کنم.
با بسته شدن پنجره می‌بینیم که تصویر انتخابی‌مان در داخل قابی که برایش انتخاب کرده‌ایم قرار گرفته و جا‌خوش کرده است. تا این‌جا یک تصویر داریم که یا از طرف پهنا یا از طرف ارتقاع خودش را با قاب تطبیق داده است. خیلی کم ممکن است در همان دفعه اولی که تصویری را داخل قابی می‌گذارید، درست و حسابی مستقر شود. معمولا یا باید اندازه قاب را دستکاری کنید تا با تصویر جور شود و یا برعکس اندازه تصویر را دستکاری کنید تا به اندازه قاب شود. در تصویر پایین اتفاق‌هایی که همیشه می‌افتد را می‌بینید. کادر آبی رنگ اندازه واقعی تصویر است. همان‌طور که مشاهده می‌کنید قسمتی‌هایی از بالا و پایین تصویر بیرون از قاب است بنابراین دیده نمی‌شود.
از این‌جا به بعد دو کار می‌توان کرد.
یک: می‌توانیم روی دوره قاب کلید بزنید یا در پانل Layers در سطر قاب مورد نظر روی شکلک اولی کلید بزنیم، تا تا دستگیره‌هایش فعال شود و بعد با گرفتن و کشاندن دستگیره‌ها قاب را بزرگ و کوچک کنیم. این بزرگ و کوچک شدن باعث می‌شود تصویر داخل قاب از طریق لبه‌های قاب برش بخورد.
دو: می‌توانیم روی تصویر داخل قاب دوبار کلید بزنید تا فعال شود، یا در پانل Layers روی شکلک دوم سطر قابل مورد نظر کلید بزنیم تا تصویر داخل قاب فعال شود و کادر دور تصویر به شکل رنگی به نمایش در بیاید. حالا می‌شود که این تصویر را عین هر تصویر دیگری بزرگ و کوچک کرد. وقتی تصویر تغییر اندازه می‌یابد هر کجای آن که بیرون قاب بیفتد از صحنه حذف می‌شود. اما این بخش هنوز هم وجود دارد و با حرکت دادن تصویر در درون قاب می‌توان هر کجای تصویر را لازم بود به صحنه آورد یا از صحنه حذف کرد.
این کار را یک بار با حالت بیضی قاب هم انجام بدهید تا آموزشتان کامل شود. به این ترتیب به کمی تمرین با این ابزار می‌توانید به راحتی قاب‌های متعدد در سند ایجاد کنید و در آن هرچه می‌خواهید بگذارید. اگر UI طراحی می‌کنید این ابزار خیلی خیلی سریع و راحت جواب می‌دهد.